woensdag 6 maart 2013

De laatste week

Aangekomen op het eiland Ko Samui viel dit helaas wat tegen. Het was heel toeristisch en zo vol gebouwd (met resorts) dat je je best moest doen om überhaupt een strandop (of af-)gang te vinden. Verder werd er nogal gesjeesd op straat en was er vaak geen stoep. Oppassen met Mare dus. We realiseren ons dat we verwend zijn geraakt door al die prachtige eilanden in de Pacific. Gelukkig zaten we wel in een fijn hotel met zwembad en was het mooi weer. Daarnaast hebben we ook nog een leuk uitstapje gemaakt naar de 'Big Buddha', door Mare steevast Bula genoemd.











Daarom na een paar dagen Ko Samui snel met de boot doorgereisd naar het eiland Ko Tao. Daar zijn we onze vorige lange reis ook geëindigd en dat leek ons wel een mooie traditie. Ko Tao was echt een verademing! Ook toeristisch, maar met een super relaxte vibe, allemaal leuke eettentjes met uitzicht op en toegang tot het strand en een wandelpad parallel aan het strand waar niet werd gesjeesd. Vanwege het sentiment gingen we naar Ban's diving resort. Deze keer met een iets luxere kamer...

Ko Tao is nog steeds het ultieme duikeiland en levert jaarlijks wereldwijd de meeste PADI-cursisten af. Net als tijdens ons vorige bezoek moest Rinze dus wel iets van een cursus doen. Vorige keer zijn PADI open water, dit keer de gecombineerde cursus 'Deep diving' en 'Nitrox'. Het eerste wil zeggen dat hij nu tot en met een diepte van 40 meter mag duiken en het tweede dat hij met een met zuurstof verrijkt mengsel (Nitrox) mag duiken. Hierdoor kan je (erg) kort door de bocht langer onder water blijven.

Verder hebben we lekker gewandeld, veel gezwommen en in strandtentjes gehangen. Heerlijk!!













Na 4 nachtjes was het helaas alweer tijd om terug te reizen naar Bangkok. Eerst met de boot. Er was nog maar 1 wagenziektepilletje (tijd om naar huis te gaan?). Deze hebben Caren en Mare gedeeld. Caren viel hierdoor na vijf minuten compleet knockout in slaap en heeft -gelukkig- gemist dat werkelijk de halve boot over z'n nek ging... Daarna met het vliegtuig. Al met al een lange reisdag, maar met behulp van het nog steeds briljante slaaptentje was het goed te doen.



In Bangkok wilden we weer naar het straatje waar we gedurende onze vorige reis ook een paar keer waren geweest. We hadden een mooi hotel geboekt die volgens de kaart midden in 'ons' straatje zou liggen. Dat geloofden we niet helemaal want zo'n groot hotel zou ons destijds toch echt wel zijn opgevallen. Maar wat schetste onze verbazing: op de aangeduide plek, naast het tentje waar we wel eens gingen ontbijten, stond een groot nieuw gebouw. Dus toch!! Tja, en waarom wilden we dan persé hierheen? Deze plek ligt op loopafstand van een paar heel bekende malls. Lekker shoppen dus! Dat hebben we (lees: Caren) zo fanatiek gedaan dat zelfs de door het hotel geleverde apres shopping cream geen verlichting meer bood...

Gelukkig boden de malls ook nog wat cultureel vermaak.













Vanwege onze 'round the world'-ticket vlogen we vanuit Bangkok via Singapore door naar Londen. Omdat we met Mare zijn hadden we het zo gepland dat de stopover in Singapore maar liefst 17 uur duurde. Dit had als voordeel dat we de reis over twee dagen konden verdelen en de nacht in een hotel door konden brengen. 's Avonds dus voor het laatst in lange tijd nog eens buiten gegeten op een van onze favoriete plekjes.



Gelukkig hadden we het zo gepland, want 's avonds tijdens het slapen werd Mare ineens ziek cq heel benauwd. Het was zelfs zo erg dat we 's nachts nog met een taxi naar het ziekenhuis zijn gegaan. Het onderzoek was geruststellend: niets ernstigs aan de hand. We kregen medicijnen mee en voor de zekerheid een verklaring dat Mare niet kon vliegen. Deze verklaring konden we dan naar eigen inzicht wel of niet inzetten. Gelukkig sloegen de voorgeschreven medicijnen per direct aan. Mare sliep goed en was bij het wakker worden niet meer benauwd, alleen beetje hees. Fit for flying dus.

De volgende ochtend (vroeg) was het dan tijd voor dé langste vlucht van onze reis. Maar liefst 14 uur!! Maar dan wel weer voor het eerst in de A380. Echt een mega vliegtuig met maar liefst 2 verdiepingen. Erg leuk om hier een keertje in te zitten. Het vliegtuig was opvallend stil en het deel waarin we zaten voelde ruimer aan dan normaal. Vermoedelijk door de manier waarop één en ander (oa de ramen) ontworpen is. Voor de goede orde: 14 uur is nog steeds echt veel en economy blijft krap.



Ondanks de grootte van het vliegtuig waren alle plekjes met slaapmandjes (bassinet seats) voor kinderen bezet. Daarom kregen we zowaar een extra stoel! Voor ons echt super, want Mare past helemaal niet meer in zo'n slaapmandje en vindt het heerlijk om kinderfilmpjes te kijken. Met een eigen stoel hoefden wij niet de hele tijd naar Mickey Mouse en consorten te kijken. Al met al is de vlucht soepel verlopen. En wij hadden eindelijk de mogelijkheid om Skyfall te bekijken...

In verband met het opbreken van de reis zijn we de nacht in Londen gebleven. De volgende dag was het tijd voor het allerallerlaatste stukje van de reis, terug naar Amsterdam. Aan de ene kant erg jammer. Het reizen is ons supergoed bevallen. We hebben zoveel mooie dingen gezien en gedaan en het was erg gezellig en bijzonder om zo lang met z'n drietjes te zijn. Aan de andere kant hebben we ook erg veel zin om vrienden, familie en ons huis weer te zien. Wel maken we ons wat zorgen over het temperatuurverschil van zo'n 25 graden (dat is nog niet gecorrigeerd voor het aankomende koudefront)! BRRRRRRR!!

Bedankt voor alle leuke reacties en berichtjes en tot snel!

vrijdag 1 maart 2013

Singapore en Thailand

Singapore is echt een heerlijke stad(staat). Het heeft veel Aziatische kenmerken, maar is super schoon, veilig en strak georganiseerd. Zelfs de taxi's zijn hier betrouwbaar. Nooit gedoe over de route of het aanzetten van de meter. Prima geregeld! Aan de andere kant krijg je al een zeer fikse boete als je alleen je kauwgom op straat gooit (moet je natuurlijk ook niet doen, maar toch...).

Via internet hadden we een scherpe (nog steeds prijzige) aanbieding gevonden waardoor we in een werkelijk super de luxe hotel zaten. Een heerlijk plekje om even bij te komen van het tijdsverschil met Auckland (of eigenlijk Fiji). Het hotel lag midden in het centrum zodat alles wat wij wilden zien op loopafstand was. En daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt. Je kan natuurlijk gewoon over de stoep lopen, maar vaak kan je ook ondergronds van winkelcentrum naar winkelcentrum lopen. Deze zijn dan weer verbonden met de metro, tunnels of bruggen. Er ligt echt een doolhof van winkelcentra onder het centrum van Singapore. Ze zijn hier dol op shoppen! Allemaal lekker ge-aircood natuurlijk.

Allereerst hebben we een werkelijk bizar gebouw bezocht dat je niet kunt missen in de toch al indrukwekkende skyline. Het gaat om een hotelcomplex dat bestaat uit 3 torens met hier bovenop een boot. Mare vond het maar verwarrend: "Boot op dak?".



Natuurlijk moesten wel even naar boven om van het uitzicht te genieten. Mooi hoor.

   

   

Daarna onder de grond (hoe kan het ook anders) Chinees gegeten. Verder lekker door de stad geslenterd, wat geshopt en mooie herinneringen opgehaald aan eerder bezoek van ongeveer 10 jaar geleden waarbij we Wouter bezochten die hier toen woonde.













Elke ochtend ging trouwens van start met een enorm uitgebreid (en lekker!) ontbijtbuffet. Van complete warme maaltijden (brr) tot omeletjes, fruit, heerlijk brood, pannenkoeken, muesli, importkazen, muffins, donuts, enz enz. Gevolg was wel dat we de lunch vaak maar oversloegen...

Na drie dagen was het al weer tijd om door te vliegen naar Bangkok. Zowel vanwege de vluchtduur (2,5 uur) als het humeur van Mare verliep deze vlucht erg voorspoedig. Dit in tegenstelling tot de vlucht naar Singapore (10,5 uur en Mare niet op haar best...)

In Thailand rijden ze links, net zoals in Singapore, Fiji, Nieuw Zeeland en de Cooks. Ineens viel het ons op dat er best veel linksrijdende landen bestaan. En dat ondanks alle oefening het oversteken risicovol blijft... Ons hotel lag in de wijk Chinatown. Deze hadden we een vorige keer nauwelijks gezien en het lag dichtbij het treinstation. Het was een grappige cultuurshock ten opzichte van Singapore: druk, chaotisch, niet zo schoon, maar wel gezellig.





We hebben erg zitten te dubben over wat we wilden doen in Thailand. In totaal hadden we een kleine twee weken minus een paar dagen in Bangkok. Er bleef dus een ruime week over om rond te reizen. Eigenlijk niet zoveel, want we wilden ook nog een paar dagen naar een eiland. Complicerende factor bij het plannen waren de lange en vaak onvoorspelbare reistijden. Uiteindelijk besloten om eerst met de trein naar Ayutthaya te gaan. Dit is een oude koningsstad waar we de vorige keer met Maartje en Sam een dagje zijn geweest. We wisten dus dat het leuk was en dat we nog niet alles hadden gezien. Op basis van de opgedane ervaring zouden we vanuit daar bedenken wat we verder gingen doen (wel of niet met de trein doorreizen naar het Noordoosten).

De treinreis naar Ayutthaya werd meteen een mooi avontuur. We bleken terecht te komen in de derde klasse. Oftewel open ramen en geen airco, dus warm, stoffig en zweterig, maar wel gezellig zo tussen de Thai. Helaas liepen we halverwege ruim een uur vertraging op omdat de locomotief stuk was... Dat beloofde niet veel goeds voor de overige reizen.





Ondertussen krijgt Mare overal heeeeel erg veel aandacht. We hadden al gelezen dat blonde Westerse kindjes in de Thaise ogen een enorme aaibaarheidsfactor hebben. Hoger zelfs dan babypanda's of andersoortige superschattige dieren. En dat hebben we (of eigenlijk: dat heeft Mare) geweten. Op zijn minst wil iedereen even in haar beentjes of armpjes knijpen, maar nog liever willen ze haar optillen en knuffelen. Vooral dit laatste vindt Mare meestal een slecht idee. Ze houdt het liever bij zwaaien en eten aannemen. Meestal gezond, maar op een onbewaakt ogenblik heeft ze inmiddels ook voor het eerst cola en koffie (!) geproefd.

In Ayutthaya zelf hebben we fietsen gehuurd en zijn we langs de tempels gefietst. Erg leuk. Tijdens de fietstocht kwamen we ook langs de olifantentaxistandplaats. Mare reageerde wat minder enthousiast dan verwacht. Normaliter veert ze op bij alles wat met olifanten te maken heeft (plaatjes, knuffels of beeldjes en natuurlijk het liedje "olifantje in het bos"). In werkelijkheid blijkt een olifant toch vooral groot en indrukwekkend te zijn. Helemaal als je er al fietsend eentje in moet halen op een smal paadje...



 



 





Hier hebben we besloten om niet verder door te reizen richting het Noordoosten. Het reistempo zou dan erg hoog moeten liggen en we zouden veel tijd in trein of bus moeten doorbrengen. Dat wilden we Mare, die ook nog steeds een beetje last had van de jetlag, en onszelf niet aandoen. Na veel gepuzzel uiteindelijk besloten om voor de volgende dag een vliegticket te boeken naar het eiland Ko Samui. In een helder moment bedachten we dat een taxi vanuit Ayutthaya rechtstreeks naar de airport in Bangkok misschien wel een optie zou zijn. Dit bleek dan wel zo'n 40 (!) keer duurder te zijn dan de trein, maar aangezien die rit voor 3 personen slechts 75 cent kostte....

Met de taxi ging het ineens supersnel en waren we al na anderhalf uur op het vliegveld. Hm, daar stonden we dan met onze 'veiligheidsmarge' van ruim 3 1/2 uur... Onder het mom van 'nee heb je' toch maar even langs balie van Bangkok airways gelopen. En inderdaad, we mochten ook best met een eerdere vlucht mee. Voordat we het wisten zaten we dus op Ko Samui.
Hierover de volgende (en alweer de laatste) keer meer...

maandag 18 februari 2013

Bula!

Op de airport van Nadi kwamen we direct weer in de eilandstemming. We werden ontvangen met muziek, allerlei stoere bewakers (met een traditionele kartelrok) gingen heel schattig aan Mare plukken en het was direct tropisch warm. Mm heerlijk. Ons hotel lag letterlijk tegenover het vliegveld en voor we het wisten lagen we heerlijk in het zwembad met een opvallend stoere glijbaan. Zo stoer dat Mare er na 1 keer proberen niet meer vanaf wilde.



Bula is hallo in Fiji. We hadden het aan Mare geleerd en het is heel grappig om te zien hoe leuk iedereen op haar gebula reageert. In Nadi hadden we een dagje gepland om te bedenken wat we hier eigenlijk wilden gaan doen. Fiji bestaat uit diverse eilandengroepen en dan is er ook nog het hoofdeiland Viti Levu zelf (door de locals steevast het mainland genoemd). Uiteindelijk besloten naar de Yasawa's te gaan, een eilandengroep ten westen van het hoofdeiland. Er gaat iedere dag een boot naar het verste punt van deze eilandgroep (en weer terug) die stopt bij de verschillende eilanden zodat je makkelijk kunt eilandhoppen. Na een tip van de dame in ons hotel en op basis van de lonely planet hadden we twee plekjes uitgezocht die ons heel mooi leken. Het boeken was wat gepuzzel. Alles ging namelijk nog telefonisch (gelukkig uitbesteed), maar met wat creativiteit, flexibiliteit en een upgrade lag er een prima schema. Misschien een beetje boven budget, maar na wat creatief boekhouden viel dat erg mee...

De volgende ochtend bracht de bus ons naar de haven. Dit was nog wel even spannend want wij wachtten in het hotel op de bus, terwijl de bus bij de halte verderop voorbij reed. Gelukkig wist een handige taxichauffeur ons na een korte achtervolging toch nog in de bus te krijgen. In de haven nog even snel de nodige boodschappen gedaan (luiers!). Daarna vertrokken we met één van de grote en snelle catamarans. Al varend kwamen we langs allerlei eilanden en resorts. Aangezien er nergens een haven was ging de boot steeds even stilliggen op zee zodat de resorts hun gasten op konden pikken met een klein moterbootjes. Hier een wel heel klein eilandje.



Onze bestemming was het verst gelegen eiland en de reis leek eindeloos te duren. Vooral omdat de zee behoorlijk ruig was. Na vijf uur kwamen we dan eindelijk bij het Blue Lagoon Beach Resort aan (inderdaad vernoemd naar de hier ergens opgenomen gelijknamige film met Brooke Shields). De reis was het gelukkig waard! Echt een fantastisch mooi plekje. Super afgelegen, prachtig uitzicht, blauwe zee, koraal voor de deur, heerlijk eten en een spetterend avondprogramma (o.a. international crab racing). We hadden een bure (bungalow) met briljante buitenbadkamer! Dus we konden vanonder de regendouche naar de sterren kijken, heel bijzonder. Zelfs Mare wou de hele tijd douchen.



 





De eerste 4 dagen hebben we doorgebracht met snorkelen, in de hangmat hangen, boeken lezen en veel kletsen. Omdat het eten werd geserveerd aan gezamenlijke tafels was er veel contact met de andere gasten. Opvallend: met uitzondering van een paar Australiers was eigenlijk iedereen bezig met een soort van wereldreis (van 3 tot 16 maanden). Erg leuk om alle verhalen, ervaringen en avonturen met elkaar uit te wisselen. Mare was het enige kleintje, dus aan aandacht geen gebrek. Vooral de Chinese gasten waren helemaal weg van haar. En dat was wederzijds. Als we Mare kwijt waren, zat ze steevast bij hen. Misschien omdat ze wel eindeloos met hun iPhone mocht spelen? Verder heeft Rinze nog een heuse sharkdive gedaan. Spannend en mooi om een behoorlijk aantal bull en reef sharks van wel heel dichtbij te zien. De grootste haaien waren maar liefst zo'n 3,5 meter...

Dan het tsunami-alarm! Achteraf een mooi avontuur, maar op dat moment best even spannend. Nabij de Solomon eilanden was een aardbeving geweest. De eventuele tsunami kon ook Fiji bereiken. Daarom werd ons resort op het heetst van de dag, zo rond drie uur, geëvacueerd. Iedereen moest de berg (die er gelukkig was) op. Om vier uur zou de eventuele tsunami aan land komen. Daar zaten we dan in de brandende hitte. Gelukkig hadden we voldoende water, zonnebrand en een paraplu mee kunnen nemen.





Om vier uur kwam het verlossende telefoontje vanuit het mainland dat het gevaar was geweken en we weer naar beneden mochten. Gelukkig dus geen tsunami in Fiji. De Solomon eilanden werden wel geraakt met een 10-tal doden en een aantal verwoeste dorpjes als gevolg....

De laatste middag bij de Blue Lagoon hebben we een boottochtje gemaakt langs de eilanden in de omgeving. Zo belandden we bij het strand waar de blue lagoon is gefilmd. Die moesten we natuurlijk wel even op de foto zetten.







Herkent iemand Paddy's eiland?
Wij eigenlijk niet echt. In NL de film maar weer eens kijken.

Na vier nachtjes moesten we dit prachtige plekje weer verlaten. Echt treurig waren we niet. Onze volgende stop zou wederom een prima plekje zijn. Andere reizigers vertelden ons dat dit de twee mooiste plekjes op de Yasawa's zijn. Dat hadden we goed uitgezocht! Achteraf begrepen we dat beide resorts dezelfde eigenaar hadden. Dat verklaarde waarom het octopus resort zo lekker vertrouwd aanvoelde. Weer lekker eten, gezellige mensen, koraal voor de deur, buitendouche, enz. Nu was er ook nog een zwembad, heerlijk! Daar hebben we behoorlijk wat uurtjes doorgebracht. Niet alleen in, maar ook naast het water. Bv om 's avonds de film 'Life of Pi' te bekijken. Echt heel bijzonder om op een ligbedje onder de sterren naar een film te kijken.









Het koraal was hier nog net iets mooier dan op het vorige eiland dus we zijn nog vaker gaan snorkelen. Een klein hoogtepunt was de nachtsnorkeltour. Die was echt vet!! Met grote zaklampen het water in. Het voelde alsof we op expeditie gingen. We hebben kreeften, inktvissen, krabben en een murene gezien. En natuurlijk heel veel vissen. Verder heeft Rinze ook hier gedoken bij een nabijgelegen koraalrif.



Na wederom vier nachten zat onze tijd er bijna op. Na de bootreis naar het mainland hadden we nog maar één nacht op Fiji. Weer eens airco in de hotelkamer. Die hebben we 's nachts maar op 26 graden gezet, anders kregen we het te koud!?! De volgende ochtend vlogen we (terug) naar Auckland om vanuit hier -na wederom één nacht- door te vliegen naar Singapore. Met meer inwoners dan heel Nieuw Zeeland weer eens een echt grote stad....

Landkaart Nederland

Landkaart Thailand

Landkaart India

Landkaart Cambodja

Landkaart Laos

Landkaart China

Kaart Yunnan

Hier nog een kaartje met iets meer detail.

Landkaart Vietnam

Landkaart Filipijnen

Landkaart Australië

Landkaart Frans-Polynesië

Landkaart Chili

Landkaart Peru

Landkaart Argentinië