Wind, zee en strand

Geïnspireerd door het Air Tahiti magazine eerst even een kaart met een overzicht van de Frans Polynesische eilanden. Het leuke vonden wij dat ze hem op Europa hadden geplakt met Parijs/Pape'ete als middelpunt. Overzichtskaart

Bij terugkomst in Pape'ete konden we helaas niet terug naar ons vertrouwde en fijne hotel. Vanwege het verlies dat al een aantal jaar wordt geleden, is dit per 30 november gesloten. Het aantal personeelsleden tov ons huidige hotel is opvallend. Zeker een factor 6 verschil en dit terwijl het ongeveer even duur is. Dit keer minder waar voor ons geld dus. Dat is sowieso wel een punt hier. FP is een heel duur land, a la Japan, maar dan helemaal niet hitech. Eigenlijk een arm duur land dus, wat nogal een gekke combinatie is. Hierbij zijn ze trouwens volledig afhankelijk van subsidies uit Frankrijk en Europa. Jahaa, jullie/onze belastingcenten dus. We hebben ons laten vertellen dat vorig jaar in totaal 10 miljard euro deze kant op is gestuurd (en dat hiervan een aanzienlijk deel is verdwenen in de zakken van corrupte ambtenaren).

Na één nachtje gingen we door naar Tikehau. Eén van de eilanden in de eerder bezochte Tuamotus. Aangezien de Marquises geen strandbestemming was leek het ons wel wat om 4 dagen op een idyllisch tropisch eiland te zitten. Beetje zwemmen, snorkelen en duiken.  Dit laatste kwam goed uit want Rinze heeft de smaak sinds het bezoek aan Rangiroa weer te pakken. Na wat wennen (laatste duik in 2008) kwam alles wel weer terug. En tijdens een fantastische driftdive heeft hij oa een haai, een schildpad en twee Murenen gezien. Het hoogtepunt was de enorme school Barracuda's. 

Na een avontuurlijke vlucht werden we opgehaald door ons pension. 

NB ons pension lag aan de binnenkant van de C-vorm.

Uiteraard kregen we bij aankomst een bloemketting omgehangen. Een in Polynesië zeer gebruikelijk ritueel voor gasten, hoogwaardigheidsbekleders of familieleden die op bezoek komen.  Sowieso spelen bloemen hier een belangrijke rol. Zowel mannen als vrouwen dragen hier vaak een bloem achter het oor. Links als je bezet bent (kant van het hart). Rechts als je nog vrijgezel bent. Best een handig systeem... Scheelt een hele hoop speculaties.

Ons pension bestond uit een 8-tal kleine hutten die echt gebouwd zijn voor de tropische dagen en avonden. Afgezien van de eerste paar uur hadden we wel een beetje pech. Hier een foto van de eerste uren.  

Hierna ging het stormen en regelmatig regenen. Vooral de regenbuien waren echt gigantisch.  In de hut was het uitzonderlijk lawaaiig en winderig, waardoor het leek alsof we in een cycloon waren beland. Desondanks hebben we uitzonderlijk goed geslapen. Het was droog en 'natuurlijk' nog steeds 27 graden.

Maar wat doe je gewoonlijk op een tropisch eiland? Zonnen, zwemmen, snorkelen, duiken enz. Vanwege de wind was het water te ruig en moesten we onszelf anders zien te vermaken. Daarom maakten we elke dag een fietstochtje naar het dorp. In totaal heeft Tikehau iets van 500 inwoners. Het dorp was dus meer een paar huizen en drie (!) kerken.

Verder hebben we genoten van het eten, ze koken hier zo lekker!

Voor Mare was het superleuk. Ze kon lekker buiten spelen in het zand.  We proberen haar te leren dat ze niet voorbij de door ons in het zand getrokken streep mag. Dat ging tot onze eigen verbazing best goed. Mare begint inmiddels ook af en toe twee woorden achter elkaar te zeggen. Wel ernstig dat een van deze eerste 'zinnen'  was: "iPad op".  Het moge duidelijk zijn waar haar prioriteiten liggen....

Na vier dagen kenden we het eiland van binnen en van buiten, tijd om weer te vertrekken. Terug naar Pape'ete omdat we de volgende dag het vliegtuig naar alweer een volgende bestemming zouden pakken. De tijd vliegt!!

Bij vertrek krijg je geen ketting van bloemen, maar van schelpen. 

Hieronder de 'vertrekhal'.