Veelzijdig Vietnam

Na een uurtje vliegen kwamen we 's middags uitgerust aan in Hanoi waar we, na wat onderhandelen, echt een schitterende kamer (of eigenlijk: balzaal) in het centrum hadden gevonden. We zouden hier echter niet lang blijven; de dag erna stond een tweedaagse tour naar Halong Bay op het programma. Inmiddels hadden we via sms al het adres van een goed reisbureau van Matthijs en Marloes doorgekregen die op dat moment niet alleen in Vietnam waren, maar ook heel toevallig die dagen naar Halong Bay zouden. Niet geheel ontoevallig zaten we dus de volgende ochtend met 5 Nederlanders en 5 anderen in de bus richting Halong Bay.
Hier lag een best wel luxe boot op ons te wachten en al snel hingen we heerlijk op de ligbedjes op het dak van onze boot. We hadden namelijk heel veel geluk met het weer. De laatste weken had dit gebied slechts kou, mist en regen gekend (volgens onze gids had de zon al 37 dagen niet geschenen), maar wij hadden een heerlijk zonnetje en op enig moment is de zonnebrand zelfs uit de tas gehaald.



Na een lekkere Vietnameze lunch op de boot voeren we al snel een surrealistische wereld in. Beetje moeilijk uit te leggen, maar gelukkig was het hier makkelijk om mooie foto's te maken.




In de middag werd de boot aangelegd tussen de karstgebergten. Hier konden we een stukje kajakken, erg leuk. Later ging ook hier de zon onder.



Na wederom een Vietnameze warme maaltijd en wat Tigerbiertjes was het al snel tijd om te gaan slapen. Na een heerlijk nachtje stond er -natuurlijk- een Vietnamees ontbijt voor ons klaar: warme noodle soep. Na het analyseren van ons ontbijt begonnen we aan een mooie terugtocht.



En op het vasteland stond wederom een heerlijke (je raadt het al) Vietnameze lunch op ons stond te wachten.

Terug in Hanoi hebben we afscheid genomen van Matthijs en Marloes, het was erg gezellig. Daarna linea recta naar ons favoriete Westerse restaurantje voor milkshakes, verse fruitsapjes, yoghurt met muesli, tosties, appelpannenkoekjes en papat met mayo, mmmmmm!



Een paar uur later was het voor ons tijd om op de nachttrein naar Sapa te stappen en na een redelijk nachtje kwamen we de volgende ochtend heel vroeg aan in het ijskoude Sapa. Vanwege de verhalen die we hadden gehoord, hadden we bij het onderhandelen direct op een electrische deken en verwarming ingezet. Na een poging tot bijslapen in de ochtend bleek dit nog steeds te koud en hebben we er ook nog maar extra dekens bijgevraagd...
Ondanks de kou hadden we hier toch weer geluk. Er scheen die dag namelijk wederom voor het eerst sinds weken een zonnetje, waardoor we een schitterend uitzicht hadden tijdens onze wandeling naar een nabijgelegen dorpje, Cat Cat.




Naast het landschap staat deze regio vooral bekend vanwege de diverse minderheidsgroeperingen die hier wonen. Het leuke is dat ook iedereen echt in traditionele klederdracht rondloopt. Vaak op blote voeten trouwens, brrr.



De volgende dag werd pas echt duidelijk hoeveel geluk we dag 1 hadden gehad. Het uitzicht werd duidelijk aanzienlijk minder indrukwekkend met dichte mist.



Hierna weer terug naar Hanoi. We waren zo slim geweest onze heerlijke kamer alvast voor 3 dagen te reserveren. Helaas kwamen we eerder midden in de nacht dan 's ochtends vroeg aan en moesten we iets van 2 uur wachten voordat ons hotel open ging. Gelukkig was er tegenover ons hotel een handige Vietnameze ondernemer die zijn restaurant vroeg open had gegooid. Het zat er dus vol met treinreizigers. Eenmaal in ons hotel bleek dat op een of andere voor ons onnavolgbare wijze onze reservering wel in het boek stond, maar dat de kamer niet beschikbaar was. Na wat irritatie over en weer bleek de kamer wel beschikbaar te zijn alleen niet meer tegen de afgesproken prijs die notabene naast de reservering stond. Het gevolg aan onze kant... nog meer irritatie, maar vooral vastberadenheid. Afspraak is afspraak, toch?! Uiteindelijk het hotel enigszins op stelten gezet en daarna hebben de dames hun charme maar in de strijd gegooid. Met als resultaat toch de balzaalkamer voor een beetje meer.
We hebben het maar op de inflatie gegooid. Die schijnt namelijk na Tet ontzettend te zijn gestegen. Met als grootste stijgers huisvestingskosten en eten (beiden iets van 15% !).

Verder bleek het in Hanoi nog een hele kunst om een eerlijke taxi-chauffeur te vinden. Het is ons in ieder geval niet gelukt! Ten eerste klopten de meters vaak voor geen meter (...), ten tweede nam de chauffeur nogal vaak de toeristische route, en dan ook echt zo erg dat zelfs wij het doorhadden. Sabine kwam met het briljante idee om dan maar gewoon van te voren een prijs af te spreken. Daardoor zaten wij lekker relaxed in de taxi en waren we ook veel sneller op de plaats van bestemming.

Natuurlijk was Hanoi verder hartstikke leuk. Zo zijn we uiteraard bij het Mausoleum van Ho Chi Minh en het bijbehorende museum geweest. Ho Chi Minh is de stichter van de communistische partij en dus echt de vader des vaderlands. Hij wordt ook steevast uncle Ho genoemd. Het museum was, zoals verwacht, echt een verheerlijking van ome Ho. We hebben in een deuk gelegen om bepaalde stukken die uitgestald waren. Bijvoorbeeld de ivoren stokjes waarmee ome Ho een keer rijst heeft gegeten, of de wierookhouder die een willekeurig persoon heeft gebruikt om Ho te herdenken na zijn dood.




En toen was het ineens alweer tijd om afscheid te nemen van Sabine! De afgelopen weken zijn echt voorbij gevlogen, dus het voelde alsof we haar alweer heel snel moesten uitzwaaien. Heel jammer, want het was supergezellig. Dag Sabine!!!