donderdag 7 februari 2008

Stad, strand en vulkaan

Ja, en toen waren we dus weer in Manilla. Dat is wel opvallend aan reizen in de Filipijnen, op de één of andere manier kom je altijd weer in Manilla uit. Dat is sneller dan een rondje reizen. Voor ons geen probleem, we wilden de stad toch nog bekijken.
Manilla bleek eigenlijk niet helemaal onze stad. De stad is erg smerig: er hangt een permanente smog en de stadsrivieren zijn al helemaal niet om aan te zien. Verder staat de stoep vol obstakels en word je dus gedwongen om, tussen het verkeer door manouvrerend, op de weg te lopen. Nou rijdt iedereen op zich vrij beschaafd (voor Aziatische begrippen dan), maar echt relaxed wandelen is er niet bij. Tot slot is er veel armoede. Hele gezinnen leven op straat, erg triest allemaal. Het kan ook bijna niet anders in een stad van 14 miljoen inwoners.
Toch hebben we ons een paar dagen goed vermaakt. Ten eerste vonden we ons hotel echt superrelaxed. Het lag aan een onwijs drukke straat, maar de ontbijtpatio was een oase van rust. Verder was er een Starbucks precies bij de ingang. Heel slecht natuurlijk, maar zoooo lekker. En dan onze favoriet: de shopping malls! Op verschillende plaatsen in de stad staan enorme malls. Hypermodern en zo groot dat je je er makkelijk een dag kan vermaken. De mall of Asia spande trouwens echt de kroon met een gigantische ijsbaan (!?!?). Iedere mall heeft natuurlijk ook een bioscoop dus we zijn ook nog een paar keer naar de film geweest. De eerste was 'I am legend', wij dachten aan een gezellige familiefilm (Will Smith, titel klinkt als 'I, Robot'...). Maar als we het introstukje even hadden gelezen, hadden we geweten dat het een thriller met zombies was. Veel te eng dus!




Gelukkig hebben we ook nog wat cultureels gedaan. Midden in de stad ligt de wijk intramuros, gebouwd door de Spanjaarden in de 16e eeuw. Hier ligt ook Fort Santiago, waar volksheld Rizal is geëxecuteerd. Interessant om te zien en geen verkeer, dus heerlijk geslenterd.



Hierna zijn we richting het eiland Mindoro gegaan om een paar dagen te relaxen op White Beach. Zo heet het plaatsje dus echt. Vantevoren associeerden wij de Filipijnen met (zinkende) veerboten, maar na 2 weken reizen hadden wij eigenlijk nog niet op het water gezeten. Hoog tijd dus. Op de pier aangekomen, zagen we de grote veerboten aan de kade liggen. Enorme roestbakken die er verre van zeewaardig uitzagen. Gelukkig hoefden wij die niet te nemen, maar hadden we deze solide boot:



Toch de overkant gehaald en in een heerlijk hotel beland. Hier hebben we 3 dagen lang ongelofelijk weinig uitgevoerd. Lang uitslapen, uitgebreid ontbijten, op het strand hangen, beetje internetten en uitgebreid dineren. Heerlijk om even bij te komen van al dat reizen.




Na een paar dagen nietsdoen begon het dan toch weer te kriebelen en zijn we met zo'n zelfde boot weer teruggegaan. De zee was dit keer wat ruiger, maar de kapitein wist wat ie deed, prima tochtje dus. Na een ritje in de bus en een volle jeepney kwamen we aan in Talisay. Het hoogtepunt hier was het 'eiland in een meer in een eiland in een meer in een eiland'. Haha, hier hebben wij ook even over na moeten denken, maar het klopt (In het Taal meer ligt een vulkaan met in zijn krater weer een meer, waarin ook nog weer een klein eilandje ligt. Dit alles op het eiland Luzon). Via een wandelingetje naar de top van de vulkaan hadden we een prachtig uitzicht. Grappig hier was dat het wel toeristisch was, maar vooral voor Koreanen en Chinezen. In de Filipijnen zijn heel veel Koreaanse studenten die hier komen om Engels te leren. Eigenlijk best handig. Iedereen spreekt het en het is hier veel goedkoper dan elders.




In het dorp zelf leek het net alsof ze nog nooit blanke reuzen hadden gezien, we werden dus continu aangestaard en aangesproken. Erg grappig, maar soms ook erg vermoeiend. Ook opvallend: iedereen riep 'Hi Joe!'. We weten eigenlijk niet waarom, het zal wel met de Amerikanen te maken hebben.
Als klap op de vuurpijl hadden ze trouwens, in het enige restaurantje dat het dorp rijk was, ineens wentelteefjes!! Eigenlijk hadden we besloten om hier 3 nachtjes te blijven, maar na 2 nachtjes op een plank slapen en koud douchen lonkte de stad. Terug naar Manilla dus.

We hadden één culturele activiteit bewaard, namelijk het 'Coconut Palace' dat in opdracht van Imelda Marcos ter ere van de komst van de Paus was gebouwd. Die vond het zonde van het geld en kwam dus niet naar de opening. Gelukkig kwam Brooke Shields wel.
Eenmaal bij het paleis aangekomen, bleek dat dicht te zijn op zondag! Kortom, dan maar weer richting de ...


1 opmerking:

Anoniem zei

Hi Rinze (en Caren),

weer prachtige verhalen hoor!
ik zie dat jullie ondertussen in HoChiMinh zitten, ik vertrek vrijdag 15 met Marloes naar Hanoi, zit een week erna in Hoi An, week daarna in HoChiMinh.

mochten jullie in de buurt zijn is het misschien leuk om even af te spreken.

Grtz
Matthijs Buijs

Landkaart Nederland

Landkaart Thailand

Landkaart India

Landkaart Cambodja

Landkaart Laos

Landkaart China

Kaart Yunnan

Hier nog een kaartje met iets meer detail.

Landkaart Vietnam

Landkaart Filipijnen

Landkaart Australië

Landkaart Frans-Polynesië

Landkaart Chili

Landkaart Peru

Landkaart Argentinië