vrijdag 28 september 2007

De grote stad

Cordoba is de tweede stad van Argentinie, iets van 1.3 miljoen inwoners, dus echt groot maar niet zo overweldigend als Buenos Aires. Het is ook nog eens een echte studentenstad. Dit betekent één en al levendigheid gedurende de dag en natuurlijk de nacht. Dit kregen we goed mee omdat onze hotelkamer midden in het centrum aan een drukke winkelstraat lag. Tja, hier voelden wij ons natuurlijk meteen thuis. Afgezien van de eerste dag was het overdag heerlijk t-shirt weer en hebben we heerlijk eindeloos door de historische binnenstad gedwaald. Af en toe een ijsje gescoord bij één van de vele Heladorias. Een bijzonder plezierige Italiaanse invloed. Verder zijn we niet één keer, maar zelfs twee keer naar de de bioscoop geweest. Een toegangskaartje kostte hier 6 pesos (+/- 1,5 Euro), dus voor de prijs hoef je dit niet te laten.





De eerste avond belandden we in een voetbalkroegje waar Cordoba´s eigen Belgrano het net op ging nemen tegen Union. Het was bloedje spannend, beetje jammer dat de tegenstander in de 89ste minuut de 0-1 scoorde en de scheids vervolgens in blessuretijd een zuivere handsbal in strafschopgebied over het hoofd zag. De volgende dag lazen we dan ook in de krant dat de scheids zich had teruggetrokken vanwege deze misser en dat de Argentijnse KNVB technische middelen in wil gaan zetten. Goh, dat klonk ons bekend in de oren. Ook opvallend: de commentator beschouwt het als een kunst om in één adem zo lang mogelijk GOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOL! te roepen als er wordt gescoord. Echt hilarisch! (hoewel het wel duidelijk minder leuk is als de tegenpartij scoort)

Na Cordoba, een paar dagen naar Salta. Salta heeft eveneens een mooie historische binnenstad en ook hier hebben we erg van genoten. We konden hier goed merken dat we midden in verkiezingstijd zaten. De hele dag reden er brommertjes met reclameborden rond.



Verder zijn we weer lekker uit eten geweest. Dat kan in Argentinië toch echt het best! Iets dat we hier ook beginnen te merken is de invloed van de noordelijke landen. De mensen krijgen steeds meer een indianenuiterlijk en wij gaan dus steeds minder makkelijk op in de omgeving. Verder is dit ook duidelijk één van de armere gebieden van Argentinie. Maar het blijft super veilig: bij de pinautomaat moesten wij zelfs iemand helpen met het juiste bedrag in te toetsen. Nou zien wij er natuurlijk ook heel betrouwbaar uit...




Volgende keer alles over onze laatste week in Argentinië.

woensdag 19 september 2007

Kuchen en een koekoeksklok

Valdivia dus. Deze streek staat bekend om de hoeveelheid meren, de hoeveelheid vulkanen en de Duitse invloed. Wij zijn echter bij aankomst in Valdivia eerst maar eens op zoek gegaan naar Amerikaanse invloeden; de BigMac smaakte heerlijk (voor de goede orde... dit was slechts ons tweede bezoek aan de Mac!).


In dit plaatsje heb je een vismarkt aan de rivier en daar komt natuurlijk een bepaald soort publiek op af, deze krijgen van de vishandelaren af en toe een visje (of meestal restafval) toegeworpen. Aangezien dit aanzienlijk relaxter is dan zelf visjes vangen, zitten ze hier dan ook de hele dag rustig te wachten. Nogal een vreemde aanblik!



De volgende dag wat vestingen uit de 16e/17e eeuw in de buurt bezocht. Hiervoor namen we de ´colectivo´. Dit zijn een soort taxi´s, maar dan met een vaste route en prijs. Net iets duurder dan de bus maar wel veel sneller, echt een handig systeem. Een heerlijke dag. De vestingen waren leuk, maar wat het echt leuk maakte was om daar, met mooi weer, in een schitterend landschap met een veerpontje naar kleine dorpjes te gaan en wat rond te slenteren. ´s Avonds niet meer echt gegeten, maar een grote ´kuchen´ met koffie genomen, oftewel in dit geval een groot stuk appeltaart. Die Duitse invloed is zo slecht nog niet.



Een paar dagen later richting Villarrica getogen. De reisduren zijn hier gelukkig relatief klein. Vooral omdat we voor een groot deel reizen over de in goede staat verkerende Panamericano (loopt van Chili tot Alaska, best een interessant project om die nog eens af te reizen...). Villarrica is vernoemd naar de nabijgelegen vulkaan, die je echt vanuit alle hoeken van het stadje kan zien. Hij rookt ook nog een beetje, ziet er best onheilspellend uit.
Die vulkaan zorgt ervoor dat het grondwater op bepaalde plekken heel warm is, het barst hier dus van de natuurlijke thermale bronnen. Een beetje een onderneming, maar we hebben echt prachtige bronnenbaden bezocht, werkelijk in the middle of nowhere, waar wij ook nog eens de enige gasten waren. Heeeerlijk!






De volgende dag ter compensatie een lange wandeling gemaakt.
Ons hotel hier was echt geweldig. Een houten huis, verbouwd en gerund door een Zwitsers echtpaar, die zelf 2 1/2 jaar de wereld hebben rondgefietst (brrr). De vrouw des huizes bakt haar eigen brood, dus ons ontbijt bestond uit heerlijk redelijk bruin brood. Wat een verademing. Voor de gasten was er een aparte keuken/zitruimte waar we dankbaar gebruik van hebben gemaakt. Als klap op de vuurpijl hadden ze een heuse koekoeksklok, die wij ook vanuit onze kamer konden horen. Echt geweldig! Maar niet heel praktisch: je begint altijd te laat met tellen en als hij ´s nachts één keer slaat vraag je je altijd af of het half .. óf één uur is.

Hierna een 36-uur durende reis gemaakt richting Cordoba in Argentinië, waar de koffie weer echt (ipv oplos), de jus weer vers, de horeca weer rookvrij, en oversteken weer levensgevaarlijk is. Hiephoi!

donderdag 13 september 2007

Bergen en boten

Ha, zo te zien is Caren niet de enige die van puzzelen houdt! We zijn onder de indruk; er zijn namelijk meer juiste verschillen gevonden dan dat wij er bewust in hebben gestopt...


Hoewel we voldoende tijd hadden, hebben we ons in Puerto Natales -gelukkig- niet alleen bezig gehouden met puzzels in elkaar knutselen, we zijn ook naar Torres del Paine geweest. Dit natuurpark staat bekend om de vier- à vijfdaagse wandeltocht, de zogenaamde ´W´ (naar de vorm van het pad), die je kan doen. In ons geval viel dit meteen al af, het is namelijk winter en dan zijn bijna alle overnachtingsmogelijkheden dicht en kamperen bij temperaturen onder nul leek ons toch net iets teveel van het goede. We hadden dus een eigen wandelroute uitgestippeld die we mooi in één dag zouden kunnen lopen. Maar helaas het was wel mogelijk op één dag heen en weer te gaan, maar dan hadden we niet langer dan iets van vier uur in het park, te weinig voor een echte wandeling. Uiteindelijk hebben we een georganiseerde dagtour gedaan. Beetje jammer, maar ja alles gaat nou eenmaal niet precies zoals je zou willen. De tour had weer als grote voordeel dat we op die ene dag wel heel veel verschillende delen van het park hebben zien.

Eerst langs de Torres waarnaar het park vernoemd zijn (die stekels in de wolken). Op de eerste foto staan ook lama´s. Die beesten blijken hier in Zuid-Amerika echt overal voor te komen.




Daarna langs meren vol met mineralen, die daardoor een hele aparte blauwe kleur krijgen.




En ten slotte naar een gletsjer. Zoals goed te zien op de eerste foto hieronder is de gletsjer echt heel erg groot. Hoewel we bijna omver werden geblazen door de harde en koude wind was het weer fantastisch.





Na twee weken in Puerto Natales konden we de avond voor vertrek aan boord van de ´Puerto Eden´, het begin van de bootreis waar we op hadden gewacht en ontzettend veel zin in hadden. Een paar dagen eerder hadden we kaartjes gekocht waarmee we recht hadden op 2 plekjes in een 4-persoonscabine met badkamer. Hierbij hadden we de hoop dat er niemand bij zou komen en we dus de gehele cabine voor onszelf zouden hebben. En inderdaad, we hadden geluk. Heel fijn, want anders was het behoorlijk krap geweest! De tocht was echt supercool. De eerste dag hadden we heel mooi weer (zonnetje en heel weinig wind) en zaten we de hele dag op het dek/dak te genieten.







Nadat duidelijk werd gemaakt dat je ook de brug en de kapitein mocht bezoeken, zijn we daar natuurlijk meteen langs gegaan. Hij had zijn hele leven op Europa gevaren; wij hadden het volste vertrouwen in hem. We hadden blijkbaar goed gelobbyd, want de volgende dag toen we door een smalle s-bocht moesten varen (risicovol vanwege de rotsen, de stroming en de grootte van het schip), mochten wij als enige passagiers op de brug komen. Heel leuk tijdens zo´n spannende manuevre aanwezig te mogen zijn (de muziek ging uit, er werden geen grappen meer gemaakt en iemand die nog onnodig praatte werd hierop direct door de kapitein aangesproken). Op zo´n moment komt erg duidelijk naar voren dat een schip heel hierarchisch is. De kapitein roept bevelen, de rest voert uit.

Tijdens deze bootreis kwamen we onder andere het onderstaande vastgelopen en oude vrachtschip tegen. Hierbij hoort de volgende geschiedenis:

Er was eens een vrachtschip dat ter hoogte van de plek waar ook de foto is gemaakt langs de daar onder de oppervlak aanwezige rotsen is geschampt. Hierdoor raakte de boot zwaar beschadigd en zonk. Ter plekke is de zee daar meer dan één kilometer diep, dus dit schip en haar lading zijn nooit meer terug gevonden.
Toen kwam de kapitein van het schip op de foto op het lumineuze idee dat hij wel wat extra geld kon verdienen middels verzekeringsfraude. Hij zou het schip en haar lading goed verzekeren. Eerst de lading stiekem verkopen in Uruguay en vervolgens het schip laten zinken. Omdat het water hier zo diep is en het schip en de lading dus nimmer gevonden zouden worden, zou hij nooit gepakt worden voor verzekeringsfraude. In theorie, want helaas voor deze kapitein liep het allemaal net even wat anders. Hij kwam muur- en muurvast te zitten op de rotsen. Het schip was total-loss maar beslist niet gezonken. Toen de verzekeringsmensen langskwamen en bleek dat de lading verdwenen was, werd onze kapitein genadeloos gepakt voor verzekeringsfraude. Hoewel de marine het schip hierna van de rots af heeft proberen te schieten ligt het schip nog steeds muurvast en is het ondertussen tot ´vuurtoren´ omgedoopt om te waarschuwen voor de daar aanwezige rotspunten.





Aan het einde van de tweede dag gingen we de open zee op. Een uur voor tijd riep onze entertainment dame om dat het tijd was voor de magische pilletjes (tegen zeeziekte dus). Omdat we nog helemaal nergens last van hadden gehad, twijfelden we een beetje of we ze wel zouden nemen. Toch maar gedaan, en inderdaad op volle zee schommelt zo´n schip behoorlijk. Caren ging volledig knockout van die pilletjes, we kunnen ze dus ook altijd nog als slaapmiddel gebruiken...




De volgende dag weer in rustiger vaarwater beland. Toen kwamen we erachter dat een lange bootreis ook wel saai kan zijn; de verveling sloeg toe. Je leeft op een gegeven moment echt van maaltijd naar maaltijd. Nog wel regelmatig het dek op gegaan en dat werd beloond, we hebben een aantal dolfijnen gezien! De laatste avond was er nog een bingo aan boord, jaja. We hoopten van harte dat we geen bingo zouden krijgen: je moest namelijk een dansje doen. Dat ging goed totdat er een verliezersbingo gespeeld werd en Rinze´s aandacht even verslapte.... Hij mocht gelukkig nog wel een lieftallige assistente uit het aanwezig publiek kiezen voor het grote appel-onder-je-kin-doorgeef-spel. Je raadt al wie hij koos... Haha, nou ja, gelukkig hoefden we niet te dansen (we waren trouwens heeeeel slecht?!?).


Maandagmorgen eindelijk weer vaste grond onder de voeten, heerlijk! Meteen doorgereisd naar Valdivia, wat echt een super pitoresk plaatsje is met lekkere restaurantjes en heerlijk weer. Het wordt lente!

maandag 3 september 2007

Zoek de 6 verschillen...




Goede inzendingen verdienen eeuwige roem!
Over de uitslag kan gecorrespondeerd worden...

In Patagonië

Ons eerste kennismakng met Chili was meteen bijzonder geslaagd. Na wederom een behoorlijke busrit kwamen we aan in de stad Punta Arenas. Na het pinnen van Chileense centjes, een bezoekje aan de ´tourist office´ en een kopje koffie bij een lokaal café, zijn we op zoek gegaan naar een goed slaapplekje. Deze keer hebben we ervoor gekozen om bij een familie thuis te slapen. Dit komt erop neer dat je wel je eigen slaapkamer hebt, maar dat je verder gebruik maakt van de faciliteiten van de familie die er zelf ook woont. Bijzonder leuk aan deze slaapplek was de open haard en het bankje vlak voor onze kamer waar we elke avond romantisch hebben gezeten. Verder was het heerlijk om, afgezien van de 2 keer in Buenos Aires, weer eens zelf te kunnen koken. Hollandse piepers, maiskolfjes en een hamburgertje.... mmmm.

De twee dagen in Punta Arenas zelf hebben we weinig bijzonders gedaan. We zijn onder andere naar het plaatselijke museum geweest en hebben de begraafplaats bezocht. Hier was goed te zien dat deze regio erg rijk is/was.



Verder hebben eens goed gekeken naar de verschillen tussen Argentinië en Chili. Op het eerste gezicht zijn de mensen hier iets gereserveerder (nb zeker niet minder vriendelijk), rijden de Chilenen aanzienlijk voetgangervriendelijker en zijn de gebouwen en woningen kleurrijker.



Toen richting Puerto Natales, de uitvalsbasis voor hét natuurpark Torres del Paine, de gletsjer Perito Moreno (Arg.) en het startpunt voor de vierdaagse boottocht naar Puerto Montt. Ook hier een super leuk hostel gevonden. We hebben zowaar een echt dekbed, een eigen badkamer, kunnen ook hier zelf koken en kunnen beneden gebruik maken van de ´gezamenlijke´ woonkamer zodat we weer eens een avondje aan een tafel te kunnen zitten zonder dat dit tevens een restaurant/café is. Ze hebben zowaar een website: www.nataleslodge.cl. Dat wat betreft het goede nieuws.

Het eerste slechte nieuws is dat de verkoudheid van Rinze inmiddels is overgegaan in een voorhoofdsholteontsteking. Na de eerste zelfdiagnose dat het nu echt tijd werd voor antibiotica zijn we naar de apotheek gegaan. Helaas blijk je ook hier antibiotica alleen op doktersrecept te kunnen krijgen. Een bezoekje aan het plaatselijke ziekenhuis bracht, na het vaststellen dat Rinze geen koorts had en geen verhoogde of verlaagde bloeddruk, uitkomst c.q. het recept. Inmiddels is hij halverwege de kuur en alweer aan de beterende hand.

De tweede tegenvaller was dat precies de boot die wij wilden nemen naar Puerto Montt was gecancelled en de boot vertrek slechts één keer per week. Kortom dilemma.... óf met de bus/het vliegtuig vertrekken óf in plaats van 7 dagen 14 dagen in dit plaatsje blijven en dan toch met de boot. Omdat we echt een super hostel hebben, het hier eigenlijk best leuk is, Rinze toch nog wat ziekig is en we toch echt héél erg graag de boottocht dwars door natuurgebieden en fjörden wilden maken, hebben we uiteindelijk besloten hier in totaal twee weken te blijven. En tot nu toe bevalt dat prima.



Inmiddels hebben we de gletsjer Perito Moreno in een dagtocht bezocht. Dus ´s ochtends vroeg met een busje richting Argentinië.



Wat deze gletsjer zo indrukwekkend maakt is dat je er echt heel dicht bij kunt komen. Zo dichtbij zelfs dat je de gletsjer kan horen barsten en breken en dat je hele stukken ijs naar beneden ziet vallen.





Na deze super leuke, indrukwekkende maar uitputtende dag weer een paar daagjes rustig aangedaan (we hebben immers 2 hele weken de tijd).

Vervolgens hebben we ons vanuit het dorpje door een taxi af laten zetten bij de ´Mirador Dorotea´, oftewel het uitkijkpunt Dorotea. Na het betalen van de toegangsprijs aan zeer waarschijnlijk Dorotea zelf en de belofte dat er een snack klaar zou staan als we terugkwamen hebben we het uitkijkpunt, een berg van +/- 600 meter, beklommen. En dat was nog best wel zwaar. Gelukkig hadden we een wandelstok meegekregen en was het uitzicht inderdaad bijzonder mooi.





Bij aankomst beneden werden we bij Dorotea thuis uitgenodigd en stond er een uitgebreide lunch klaar met broodjes, vers gebakken eitjes, koffie, etc. etc.

Na deze meer dan voedzame maaltijd begonnen we aan onze wandeling terug naar het dorp. Tijdens deze wandeling kwamen we onder andere dit tegen. We begrijpen het nog steeds niet helemaal, maar vonden het toch erg bizar. De kleine huisjes worden omringt door met water gevulde frisdrank flessen.



Na een half uur wandelen kregen we door een vriendelijke boer een lift aangeboden in een inmens grote en aftanse pick-up truck. Heel relaxed, want zo waren we binnen no-time weer terug in ons dorpje.

Tot zover. De volgende keer meer over onze avonturen in Torres del Paine (zoals jullie merken hebben we alle tijd).

Landkaart Nederland

Landkaart Thailand

Landkaart India

Landkaart Cambodja

Landkaart Laos

Landkaart China

Kaart Yunnan

Hier nog een kaartje met iets meer detail.

Landkaart Vietnam

Landkaart Filipijnen

Landkaart Australië

Landkaart Frans-Polynesië

Landkaart Chili

Landkaart Peru

Landkaart Argentinië